Sad Shayari In Odia – Odia Sad Shayari | Odia Dhoka Shayari

ମାଡ ଠାରୁ ମୁଁ ଦୁରେଇ ରହିବି ଦେଇଥିଲି ଦିନେ କଥା। ଆଜି ସେ ମାଡକୁ ଆଦରି ନେଉଛି, ତୁମେ ଦେଇଅଛ ବ୍ୟଥା। (Mada Tharu Mun Durei Rahibi Dei Thili Dine Katha. Aji Se Madaku Adari Neuchhi, Tume Dei Achha Byatha)

ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରେମ ଲାଗେଯେ ଏମିତି, ରସଗୋଲା ଠାରୁ ଆହୁରି ମିଠା ପ୍ରେମର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଗଲା ପରେ, ପ୍ରେମିକା କହୁଛି ଭୁଲିଯାଅ ସବୁ ପୁରୁଣା କଥା। (Nua Nua Prema Lage Je Emiti, Rasogola Tharu Ahuri Mitha Premara Spasrsa Paigala Pare, Premika Kahuchhi Bhuli Jaa Sabu Puruna Katha)

କେହି ଜଣେ ଠିକ କହିଥିଲେ, ପ୍ରେମ ଯେତେବେଳେ ବି ଆସେ ସୁଖ ନେଇକି ଆସେ, ଆଉ ଗଲା ବେଳେ ଦୁଃଖ ଦେଇକି ଯାଏ। (Kehi Jane Thik Kahithile, Prema Jetebele Bi Ase Sukha Neiki Ase, Aau Galabele Dukha Deiki Jaye)

ସେହି ଲୋକମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ବଦଳି ଯାଆନ୍ତି ଯେଉଁ ମାନଙ୍କୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଇବା ଏବଂ ଇଜ୍ଜତ ଦେଇ ଦିଆ ଯାଏ। (Sehi Lokamane Prakrutare Badali Janti Jenu Mananku Abasyakata Tharu Adhika Bhala Paiba Yeban Ijjat Dia Jaye)

ଯିଏ ନ ଦେଖିଲେ ହୁଏ ପାଗଳ, ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ହୋଇ ପାଗଳ। ତୁମକୁ ସିଏ ଖୋଜି ଖୋଜି ବୁଲେ, ମିଶିବାକୁ ତୁମସହ ହୋଇ ବ୍ୟାକୁଳ। (Jiye Na Dekhile Huye Pagala, Chamhi Rahithaye Hoi Pagala. Tumaku Jiye Khoji Bule, Misibaku Hoi Byakula)

ଭୁଲିବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ଭୁଲି ମୁଁ ପାରେନା ପାଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ପାଇ ପାରେନା ଏ କେମିତି ଖେଳ ହାଏ ବୁଝି ମୁଁ ପାରେନା ଜୀଂବାକୁ କଷ୍ଟ ପୁଣି ମରିବି ହୁଏନା (Bhulibaku Chanhile Bi Bhuli Mu Parena Paibaku Chanhile Bi Pai Parena Ye Kemiti Khela Haye Bujhi Mun Parena Jinbaku Kasta Puni Maribi Huyena)

ଭାବିଥିଲି ଦିନେ ଏଇ ମୋ ଜୀବନେ ଆସି ଫୁଟେଇବୁ ଖାଲି ଫୁଲ ଭାବନା ମୋ ସବୁ ଅଧା ରହିଗଲା ପାଇଲୁନି ଟିକେ ଭଲ (Bhabithili Dine Yei Mo Jibana Asi Phuteibu Khali Fula Bhabena Mo Sabu Adha Rahigala Pailuni Tike Bhala)

ଗୋଲାପ ଫୁଲକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲି, କଥା, ମାଡ, ଗାଳି ସହି। ସେହି ପ୍ରେମ ଆଜି ମଉଳି ଯାଇଛି, ମନର ଶରଧା ନାହିଁ। (Golapa Fulaku Bhala Pauthili, Katha, Mada, Gali Sahi. Sehi Prema Aji Mauli Jaichhi Manara Saradha Nahi)

ଯଦି ମୋ ଜୀବନରେ କୌଣସି Delete ସୁଇଚ୍ ଥାନ୍ତା ତ, ମୁଁ କିଛି ମିଛ ସମ୍ପର୍କ, କିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି ଆଉ କିଛି ଆଶା Delete କରି ଦିଅନ୍ତି। (Jadi Mo Jibanare Kounasi Delete Switch Thanta Ta, Mu Kichhi Michha Sampark, Kichhi Abhula Smruti Au Kichhi Asha Delete Kari Dianti)

ଏକା ଏକା ସାଥୀ କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ଲାଗୁଛି ମତେ ଡର କାହିଁକି ଏମିତି ଏମିତି କରିଦେଲ ତୁମେ ହେଇଗଲି ଆଜି ପର. (Eka Eka Sathi Kemiti Banchibi Laguchhi Mate Dara Kanhiki Emiti Emiti Karidela Tume Heigali Aji Para)

ଛୋଟ ବେଳେ ଯୋଉଠି ଇଚ୍ଛା ସେଇଟି କାନ୍ଦି ଦେଉଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏବେ କାନ୍ଦିବା ପାଇଁ ଜାଗା ଖୋଜିବାକୁ ପଡୁଛି। (Chhota Bele Jouthi Ichha Seithi Kandi Deithile Kintu Ebe Kandiba Pain Jagah Khojibaku Paduchhi)

ହାତ ଧରି ପ୍ରିୟା ବାଟ ଚାଲିବାକୁ ଅଭିଳାଷ ରଖ ନାହିଁ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ କରିବ କିଏ ସେ ମୁହଁ କୁ ତୁମର ଚାହିଁ (Hata Dhari Priya Bata Chalibaku Abhilasha Rakha Nahi Ninda Apabada Kariba Kiye Se Muhan Ku Tumara Chanhin)

ଲୋକେ କୁହନ୍ତି, ଯିଏ ଆବଶ୍ୟକତା ଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ସେ ହିଁ ଅଧିକ କାନ୍ଦିଥାଏ (Loke Kuhanti Jiye Abasyakata Tharu Adhika Bhala Paanti Se Heen Adhik Kandithaye)

କାନ୍ଦିଲେ କେହି କେବେ ଫେରି ଆସେ ନାହିଁ କିଛି ଜିନିଷ ଠିକ ହୋଇଯାଏ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ କାନ୍ଦିଲେ ମନଟା ଟିକେ ଠିକ ହୋଇଯାଏ (Kandile Kehi Kebe Feri Ase Nahin Kichhi Jinisha Thik Hoi Jaye Nahi. Kintu Kandile Manata Tike Thik Hoi Jaye)

ମନ ମୋର ଅଟେ କାଚ ଘର ପରି ଭାଙ୍ଗି କରି ଦେଳୁ ଚୂନା, ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେଇ ତୁ ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲୁ ଛାତିରେ ମାରିଲୁ ଛୁରା (Mana Mora Ate Kacha Ghara Pari Bhangi Kari Delu Chuna, Swapna Dekhei Tu Nida Bhangidelu Chhatire Marilu Chhura)

ଜୀବନ ମତେ ଗୋଟେ କଥା ଶିଖେଇ ଦେଲା, ନିଜକୁ ନିଜେ ହିଁ ଖୁସିରେ ରଖିବ କେବେ କାହାଠାରୁ କିଛି ଆଶା କରିବ ନାହିଁ (Jibana Mate Gote Katha Sikhei Dela, Nijaku Nije Heen Khusire Rakhiba Kebe Kaha Tharu Kichhi Asha Kariba Nahi)

ନିଜ ହାତରେ ମୁଁ ନିଜକୁ ମାରିଛି ତମର ତ ଦୋଷ ନାହିଁ, ଶେଷଅନୁରୋଧ କହିଯାଅ ଥରେ ମୋର କିଛି ଭୁଲ ନାହିଁ (Nija Hatare Mu Nijaku Marichhi Tamara Ta Dosa Nahi, Sesa Anurodh Kahi Jaa Thare Mor Kichhi Bhul Nahin)

ତୁମରି ଉପରେ ଭରସା ରଖି ମୁଁ ଆଖିଲୁହ ସାକ୍ଷୀ କରି, ଦିନ ବିତାଇଛି ଦୁଃଖର ଅଶ୍ରୁରେ ତବ ପାଦ ଆଶ୍ରା କରି (Tumari Upare Bharasa Rakhi Mu Akhi Luha Sakhi Kari, Dina Bitaichhi Dukhara Asrure Taba Pada Assra Kari)

ବଞ୍ଛିବାକୁ ଯଦି ଭରସା ତୋର ଅଛି ମନରେ, କ୍ଷମା ମାଗିନେବୁ ଆସିଣ ତୋତେ କହୁଛି ବାରେ (Banchi Baku Jadi Bharasa Tor Achhi Manare, Khyama Maginebu Asina Tate Kahuchhi Bare)

ତୋ ପାଇ କେହି ମରିବେ ନାହି କହୁଛି ତୋତେ, ଥରେ ତୋତେ କ୍ଷମା ଦେଉଛି ଦେଲି ଜଣାଇ ତୋତେ (To Pai Kehi Maribe Nahi Kahuchhi Tote, Thare Tote Khyama Deuchhi Deli Janai Tote)